Wanneer het op personen aankomt, of we nu spreken over God, mensen, engelen, gevallen engelen of demonen, dan presenteert de Bijbel ons altijd een identiteit, een naam. Het grootste voorbeeld is natuurlijk de wijze waarop God Zichzelf aan ons bekend maakt. Het is onmogelijk om dat te ontwijken in de Bijbel. Het is overal. God wil Zichzelf aan ons kenbaar maken. God wil dat wij Hem kennen voor Wie Hij is, niet voor wat Hij doet. Toch zijn deze twee dingen aan elkaar verbonden, want wie Hij is bepaald wat Hij doet. Wanneer Hij Zichzelf presenteert in de Bijbel, en wanneer Hij een situatie aan wil pakken, dan geeft Hij ons altijd één van Zijn namen, een naam die tevens de oplossing van het probleem geeft. Voorbeelden zijn Jahweh-Jireh (de God Die voorziet, Genesis 22:14), Jahweh-Rapha (de God Die geneest, Exodus 15:26), Jahweh-Shalom (de God van Vrede, Richteren 6:24) etc. Dus wanneer God een deel van Zichzelf aan ons bekend maakt, dan doet Hij dat door een deel van Zijn identiteit te openbaren. 

Namen zijn erg belangrijk voor God. In een naam is identiteit. En die identiteit laat zien met wat voor soort kracht u te maken heeft. Niet alleen geeft Hij ons Zijn namen, Hij is ook bijzonder geïnteresseerd in hoe wij dingen noemen. Een mooi voorbeeld kan gevonden worden in het boek Genesis, zoals we ook al vermeld hebben in het eerste deel van deze studie. In dit gedeelte van de Bijbel presenteert God Zich als Jahweh-Elohim (De Heere God, verwijzing naar Heer der Heren). Eerst zei Hij dat het niet goed was dat de mens alleen was. Direct daarna zei Hij dat Hij een gelijkwaardige hulp zou maken, waarna Hij alle dieren schiep. Daarna bracht Hij alle dieren naar Adam om te “zien hoe hij ze zou noemen”. Dus God keek toe om te zien welke naam, welke identiteit, Adam zou geven aan de dieren. Zoals we allemaal weten gaf Adam alle dieren een naam, maar geen van hen was de “gelijkwaardige hulp” die God wilde dat Hij zou krijgen. Daarna schiep Hij de vrouw en bracht haar naar Adam. En hij – Adam – gaf haar een naam. Vanaf het allereerste begin waren namen al zeer belangrijk. Identiteit wordt onthuld door een naam. 

De Bijbel laat ons ook het compleet tegenovergestelde zien. Er is een specifieke plaats waar God identiteit ontneemt. Dat kan gevonden worden in Ezechiël 28:19. Het is het gedeelte in de Bijbel dat de val van Lucifer beschrijft. Maar dat was niet zijn grootste nederlaag. Het feit dat hij de strijd had verloren, was verbannen uit Gods aanwezigheid en uit de hemel waren allemaal niet zijn grootste nederlaag. Het was het gedeelte waar God hem zijn identiteit ontnam. Hij ontnam hem zijn naam toen hij hem zei “er zal geen jij meer zijn”. Dat is het meest krachtige en vernietigende dat u uw vijand aan kunt doen. Het totale verwerping. Een grotere vorm van afwijzing bestaat er niet. Door hem zijn naam af te pakken maakte God hem machteloos. Dus als u mij vraagt of het belangrijk is hoe we mensen, plaatsen of dingen noemen, dan zeg ik “Ja!”. Meer zelfs, een naam maakt al het verschil. De naam draag het doel en de bestemming. 

Nu dat we begrijpen hoe belangrijk namen zijn, kunnen we doorgaan met het doel van deze studie. God gaf ons Zijn namen. Hij gaf ons Yeshua HaMashiach, beter bekend als Jezus Christus, wat “de Gezalfde” betekend. Naam. Identiteit. Door Zijn offer bereide Jezus Zichzelf een bruid. Dat zijn wij! Wij die Jezus als onze Heer en Messias hebben geaccepteerd en die voor Hem leven. Dus wanneer we spreken over iets dat zo belangrijk is, de bruid van Christus, dan is het makkelijk te concluderen dat de naam van de bruid ZEER belangrijk is. In deze dagen kennen wij het lichaam van Christus als “de kerk”. 

De naam “kerk” is in onze Bijbels terecht gekomen door de mensen die het Woord vertaald hebben. Maar is die vertaling correct? Het woord kerk komt van het Griekse woord “ku-ri-a-kos” of “ku-ri-a-kon”, in onze Nederlandse en Engelse taal respectievelijk vertaald als “Kerk” en “Church”. Deze Griekse woord komen voort uit het woord “Kurios”, wat “Heer” betekend. De letterlijke betekenis van het woord “kerk” is “heeft betrekking op, of behoort tot, een heer”. De grote vraag is of deze woorden , die vertaald kunnen worden als “kerk”, ook in de Bijbel voorkomen. Het antwoord daarop is ja, ze staan vermeld. Tweemaal. In 1 Corinthiërs 11:20 en in Openbaring 1: 10. Oh, maar wat is het probleem dan? Ten eerste, de twee keren dat deze woorden voorkomen verwijzen ze naar iets dat de Heer toebehoord. In het geval van 1 Corinthiërs 11:20 is dat het avondmaal. In Openbaring 1:10 verwijst het naar de dag des Heren. Maar in beide keren verwijst het zeker niet naar het lichaam van Christus. Ten tweede, in de 115 keren dat onze vertaling het woord “kerk” gebruikt staat er feitelijk is totaal anders. Een andere naam met een totaal andere betekenis. In de overige 115 keren dat onze vertaling het woord “kerk” gebruikt, staat er feitelijk “ecclesia” (of gerelateerde woorden) en niet “ku-ri-a-kos” of “ku-ri-a-kon”. 

In de tijd dat het Nieuwe Testament werd geschreven was een ecclesia een bestuursorgaan, in de zin van een overheidsorgaan. Het was niet het type overheidsorgaan dat de autoriteit had om wetten te maken, maar ze hadden wel het gezag om de wetten ten uitvoer te brengen die door een hoger bestuursorgaan waren ingesteld. Dat orgaan was de “Boulè”, een raad van 500 mensen. De Ecclesia kon wel voorstellen voor wetswijzigingen indienen bij de Boulè, maar het was de Boulè die besloot en voorstellen en wetten goed moest keuren. In ons Nederlandse systeem zou u de Ecclesia een beetje kunnen vergelijken met de Tweede Kamer, en de Boulè met de Eerste Kamer. De Tweede Kamer regeert, maar gebeurd niets tenzij het door de Eerste Kamer is goedgekeurd. De Ecclesia werd gevormd (en was open) voor alle autochtone en vrije burgers, met twee jaar militaire dienst ervaring. De agenda van de Ecclesia werd door de Boulè bepaald. 

De betekenis van het woord “ecclesia” kan het beste worden omschreven als “de uitgeroepenen”, van de woorden “ecc” (=uit) en “kaleo” (=geroepenen). Wanneer we dit allemaal in context plaatsen, dan leid het tot een groep mensen die uit een andere groep mensen is geroepen, als een bestuursorgaan, met de duidelijke bedoeling om te regeren. Vergelijk dat nu eens met de betekenis van het woord “kerk” (behoort toe aan de Heer). Er is niets mis met de Heer toebehoren, het is zelfs een eer. Maar God wil dat we begrijpen wat voor taak en voorrecht we hebben, als het regerende lichaam van Christus, waarvoor we verantwoording zullen moeten afleggen. En zoals we nu weten is naam identiteit. Dus een naam is van groot belang. Door het “regerende lichaam van Christus” (Ecclesia) te hernoemen naar “behoort de Heer toe” (kuriakos/kuriakon/kerk), is het (in naam) ontdaan van haar ware identiteit, het ware doel en de ware autoriteit. Iedere keer dat we het regende lichaam van Christus de “kerk” noemen, is dat een proclamatie van degradatie. 

De naam Ecclesia was zeer zorgvuldig gekozen om duidelijk te maken wat onze positie is. Tegelijk is het een vergelijking, geen exacte kopie, van het overheidssysteem van die tijd. Zoals we allemaal weten zijn de wetten al gemaakt en gevestigd. Niet door mensen, maar door God. Door het offer van Jezus Christus werd de genade hieraan toegevoegd (Efeziërs 2:8-9), maar geen wet werd verwijderd (Matteüs 5:17-20). Het is de taak van de Ecclesia om deze wetten en de genade ten uitvoer te brengen. Niet als deel van de wereldse “politiek”, maar als een onafhankelijk orgaan, met Jezus Christus als het (enige) Hoofd en de hoogste autoriteit, onder het leiderschap van de door Hem aangestelde en gezalfde leiders. 

Het lichaam van Christus, de regerende gemeente, is niet iets dat u bouwt, het is wat u bent, samen met alle andere ware volgelingen van Jezus. Het heeft niets te maken met entertainment, motivatie toespraken, programma’s etc. Het heeft alles te maken met het volgen in de voetstappen van Jezus, het doen van de wil van de Vader en regeren onder Zijn Leiderschap. Dat kan samen gaan met geweldige samenkomsten met prachtige muziek, krachtige bemoedigingen en andere geweldige dingen, maar het verschil is dat dat niet het doel is maar bijzaak. Wij zijn dat lichaam, wij de mensen, niet een gebouw of een plaats. Wanneer het onze diepste doel en motivatie is om Jezus Christus in alles te volgen, en om de wil van de Vader te doen vanuit het hart, dan zal Hij altijd onze noden tegemoet komen en de Heilige Geest zal ons helpen om op het punt te komen waar de Vader ons wil hebben. Het zijn van het lichaam van Christus garandeert geen onmiddellijk succes. Het is feitelijk een weg van vaan leren en vallen. Maar het verschil tussen de rechtvaardigen en de onrechtvaardigen is dat de rechtvaardigen altijd weer opstaan, terwijl de onrechtvaardigen zullen struikelen in rampspoed (Spreuken 24:16). Als het de eerste keer niet werkt, probeer het dan nog een keer. Werk het nog steeds niet? Probeer het opnieuw. En opnieuw. Onze focus houdend op Jezus Christus. Hij is Degene die de verandering in ons zal doen, niet onze eigen inspanningen. Wij bewegen in geloof, niet om te slagen, maar om te gehoorzamen. Het slagen is waar Jezus in actie komt. 

De manier waarop we moeten regeren wordt ook duidelijk in het Woord. God is geest. Zijn “wereld” is geestelijk. Onze vijanden zijn geestelijk. Dus de enige effectieve manier van regeren is om geestelijk te regeren. De natuurlijke wereld is onderworpen aan de geestelijke wereld. Als we overwinning hebben in de geest, dan zal het resultaat daarvan zichtbaar worden in het natuurlijke. Maar overwinning hebben in de geest kan alleen slagen zolang we in lijn zijn met het Woord van God. Dat begint met het gehoorzamen van de natuurlijke overheden en hun wetten. Hoewel we niet langer deel van deze wereld zijn leven we nog wel op deze aarde, en het behaagt God wanneer we ons onderwerpen aan het gezag. 

Ieder mens moet zich onderwerpen aan de overheden, die boven hem staan. Want er is geen overheid dan door God en die er zijn, zijn door God gesteld.

Romeinen 13:1

Wacht eens even. Maar wat als er dingen in het natuurlijke gebeuren die tegen de wil van God ingaan? Wat moeten we dan doen? Wat we zien in de natuurlijke wereld is een resultaat van wat er is gebeurd in de geestelijke wereld. Dus we moeten altijd in gedachten houden dat de problemen in de natuurlijke wereld niet hun oorsprong hebben in het natuurlijke, maar in de geestelijke plaatsen. We moeten problemen dan ook geestelijk aanpakken, totdat we de resultaten in het natuurlijke zien. 

Want wij hebben niet te worstelen tegen bloed en vlees, maar tegen de overheden, tegen de machten, tegen de wereldbeheersers dezer duisternis, tegen de boze geesten in de hemelse gewesten.

Efeziërs 6:12

Het zijn van de Ecclesia betekend feitelijk dat God Zijn wet, oordeel en genade gevestigd heeft. Zoals de Boulè de agenda van de Ecclesia bepaalde, zo wil God ons Zijn agenda geven over hoe we Zijn wet, oordeel en genade moeten uitvoeren in de geest. Het is door Zijn aangestelde en gezalfde leiders dat Hij Zijn agenda met ons zal delen, precies zoals dat ook werkt met de rangen in een leger. Wanneer iedere strijder weet wat te doen, dan gaan ze de strijd in. Ze bidden, ze vasten, ze proclameren, ze bestraffen. Ieder vanuit hun eigen positie, met hun eigen geestelijke gaven, kennis, inzicht en wijsheid. Als eenheid. En ze zullen overwinnen door het bloed van het Lam en door het woord van hun getuigenis. Maar alleen als ze hun positie innemen en hun door God gegeven autoriteit ook gebruiken.