In het laatste deel van deze reeks over de Regerende Gemeente, de Ecclesia, gaan we het hebben over democratie in de gemeente. Zoals zovelen van mijn lezers ben ook ik opgegroeid met dit systeem. Niet alleen in de gemeente, maar ook in mijn natie. Deze studie is niet geschreven tegen de overheid van ons land. De systemen die zij gebruiken voor hun politiek gaan mij niet aan. Wij gaan het hier puur en alleen hebben over de Ecclesia. 

Ik bedoel dit: zolang de erfgenaam onmondig is, verschilt hij in niets van een slaaf, al is hij ook eigenaar van alles; maar hij staat onder voogdij en toezicht tot op het tijdstip, dat door zijn vader tevoren bepaald was. Zo bleven ook wij, zolang wij onmondig waren, onderworpen aan de wereldgeesten. Maar toen de volheid des tijds gekomen was, heeft God zijn Zoon uitgezonden, geboren uit een vrouw, geboren onder de wet, om hen, die onder de wet waren, vrij te kopen, opdat wij het recht van zonen zouden verkrijgen. En, dat gij zonen zijt – God heeft de Geest zijns Zoons uitgezonden in onze harten, die roept: Abba, Vader. Gij zijt dus niet meer slaaf, doch zoon; indien gij zoon zijt, dan zijt gij ook erfgenaam door God.

Galaten 4:1-7

Want al hadt gij duizenden opvoeders in Christus, gij hebt niet vele vaders.

1 Corinthiërs 4:15

Wat doet een goede vader voor zijn kinderen? Hij wil hen liefhebben, voor hen zorgen, hen verzorgen, hen onderwijzen. Met welk doel? Om over hen te heersen voor de rest van hun leven? Absoluut niet. Een goede vader wil het beste voor zijn kinderen. Welke betere beloning is er dan wanneer het kind hetzelfde niveau als zijn/haar vader bereikt en (hopelijk) hem voorbijstreeft? Waarom onderwijst u uw kind anders? Waarom zou u anders voor hen zorgen? Een goede vader wil dat zijn kinderen alles worden wat ze kunnen zijn. Hij is er wanneer ze vallen, om ze overeind te helpen en hen terug op hun voeten te zetten. Om hen aan te moedigen om door te gaan, door alle teleurstellingen en tegenslagen heen. Om hen te leren om niet gericht te zijn op hun huidige omstandigheden, maar om te zien op het doel van hun leven. En uiteindelijk zullen ze opgroeien naar volwassenheid, wijsheid en onderwezen mannen en vrouwen, die in staat zijn op eigen benen te staan en om het door te geven aan hun kinderen. 

De Bijbelverzen hierboven laten zien hoe belangrijk het voor ons is om volwassen mannen en vrouwen van God te worden. Het Woord zegt dat we, zonder volwassenheid, in niets verschillen van een slaaf. Het Woord zegt dat we de eigenaar van alles kunnen zijn, maar zolang we nog niet volwassen zijn, hebben we er geen autoriteit over en zijn we onderworpen aan de wereldgeesten. Zeker, er zijn vele opvoeders in Christus, en dank God voor hen. Maar wat we het meeste nodig hebben zijn vaders. Zij die aan uw zijde blijven en ons de hele weg begeleiden, om ons op te voeden naar het punt waarop ook wij anderen kunnen gaan opvoeden. Dat is echt discipelschap. De realiteit van vandaag de dag is echter dat de gemeentes vol zitten met geestelijk onvolwassen mensen en een kleine kring van de leiderschap “elite” die daarboven staat. Dat zegt niet veel over de gemeente, maar het zegt wel veel over het leiderschap en het gebrek aan vaderschap. 

In vele gemeentes worden leiders gekozen door democratie. Ik ken eerlijk gezegd ook geen gemeente waar leiders niet op die manier worden gekozen. Wellicht denkt u dat daar niets mis mee is, zoals ook ik het grootste deel van mijn leven heb geloofd. Het Woord zegt immers dat al het leiderschap door God is aangesteld en dat wij ons moeten onderwerpen aan het gezag (Romeinen 13:1). Laat me heel duidelijk maken dat ik geloof dat dit Woord de waarheid is en dat iedere vorm van ongehoorzaamheid tegen gezag over ons, door God wordt beschouwt als rebellie, wat de zonde van toverij is. Als een leider eenmaal is aangesteld in uw gemeente, dan moet u zich onderwerpen aan hun gezag, want hij is aangesteld door God. 

Als een leider een fout maakt en u vraagt om hem te volgen in diezelfde fout, moet u dan volgen? Dat is een gewetensvraag. Strikt genomen moet u iedere instructie gehoorzamen. Niet vanwege de instructie, niet vanwege degene die de instructie heeft gegeven, maar vanwege Degene die de betreffende leider heeft aangesteld. Iedere vorm van ongehoorzaamheid doet u schuldig zijn aan rebellie. Zelfs wanneer u de slechte instructies niet besluit te volgen. Zoals ik het zie heeft u in een dergelijke situatie een aantal opties. U kunt met uw leider in gesprek gaan en hem wijzen op de fout/zonde. Als het echt een zonde is in Gods ogen, en als zijn hart open staat voor de Heilige Geest, dan zal de Geest hem overtuigen. Indien niet, dan blijft zijn instructie staan en dient u toch te gehoorzamen. De enige andere optie is om onder dat leiderschap vandaan te gaan en om de gemeente te verlaten. Maar dat zijn beslissingen die u alleen zou moeten nemen na overleg met God.

Op dit punt lijkt alles vrij helder, toch? Dus het systeem dat gebruikt word doet er niet toe. Of het nu democratie is of om het even welk ander systeem, we moeten altijd gehoorzamen aan het aangestelde gezag. Dit onderwijs is altijd gebruikt om ons zicht te vertroebelen. Hoewel het waar is dat we onderworpen moeten zijn aan het aangestelde gezag, is er nog één vraag die onbeantwoord is gebleven: Is het de wil van God? Met andere woorden, is iedere leider die door God is aangesteld ook naar Zijn wil? Het antwoord zal u wellicht verassen. Het antwoord is namelijk nee. Het is zelfs zo dat er vele geestelijke leiders door God zijn aangesteld die niet naar Zijn wil zijn, maar naar onze wil. God zal onze wil eren door hen aan te stellen, vanwege de autoriteit die Hij ons gegeven heeft. En dat maakt ze een geldige leider. Maar iedere beslissing, inclusief de beslissing om een leider aan te stellen op basis van onze eigen kennis, inzicht en wijsheid, heeft verstrekkende gevolgen. Een leider naar Gods hart zal u altijd dichter naar Hem toe leiden, terwijl iedere andere leider u dichter naar hemzelf en zijn leerstellingen zal leiden. 

Wat is een ware leider in Gods Koninkrijk? De blauwdruk voor leiderschap is reeds neergezet door Jezus. En wanneer we naar Zijn leven kijken, dan zien we een machtig en krachtig Persoon met alle autoriteit. Toch was en is Hij een nederig Persoon. Zijn manier van leiden was door te dienen, tot het punt waar Hij de voeten van Zijn discipelen waste, wat als het laagste werd beschouwd. Zijn manier om voor Zijn volk te zorgen was door Zichzelf te geven als een levend offer. Om ons naar het punt van redding, genezing, bevrijding en herstel te krijgen, ging Hij zover als Zichzelf te laten martelen en door Zich te laten kruisigen, waardoor Hij in schaamte aan het kruis stierf. Er was geen andere manier om ons op dat punt te krijgen, dan dat Hij door dat alles moest gaan. Wij hebben alles wat we hebben vanwege dat offer, vanwege Zijn mooie dienende en nederige karakter. U wilt antwoord op de vraag welke leider naar Gods hart is en welke niet? Hier heeft u een voorbeeld en een blauwdruk. U hoeft alleen maar de vruchten van uw leiders te vergelijken met de vruchten van Jezus, en u heeft uw antwoord. 

Jezus gedroeg Zich niet als “de Leider” of als Degene met de visie. Hij trok zelfs niet alle aandacht naar Zichzelf toe, hoewel Hij er waardig genoeg voor was. Nee, Hij deed iets compleet anders en onverwachts. Terwijl de mensen verbaasd en gericht waren op de grote tekenen en wonderen, wees Jezus naar Zijn Vader. Hij gedroeg Zich als een Bemiddelaar, wat Hij vandaag de dag nog steeds doet, tot het moment van het laatste oordeel voorbij is. Hij heeft nooit de glorie van Zichzelf gevraagd, maar gaf glorie aan Zijn Vader in de hemel. Dat is het beeld van echt leiderschap. Een leider naar Gods hart is geen heerser over de gemeente, maar een bemiddelaar, naar het beeld van Jezus. 

Een voorbeeld van een heerser en een bemiddelaar kunnen we ook vinden in het Oude Testament, samen met een serieuze conclusie van God Zelf. In deze dagen was Samuël de profeet van God. Hij was de bemiddelaar tussen God en Zijn volk. Het was alles wat ze nodig hadden, maar ze wilden meer. Ze wilden een man met visie. Ze wilden niet dat God over hen regeerde en hen oordeelde, ze wilde liever een man. Niet een bemiddelaar, maar een heerser. God wilde dat ze een bemiddelaar zouden hebben, iemand die Hij gebruikte om met hen te communiceren en om hen instructies te geven die ze nodig hadden. Iemand die van Hem afhankelijk was. Maar het volk wilde wat anders. Zij wilden een heerser. Een koning die over hen zou oordelen, boven God die over hen oordeelde en regeerde. Iemand die handelde op basis van zijn eigen inzicht en wijsheid. Dit is wat God erover zei:

Toen zij zeiden: Geef ons een koning om ons te richten, mishaagde dat aan Samuël, en hij bad tot de Here. De Here zeide tot Samuël: Luister naar het volk, in alles wat zij tot u zeggen, want niet ú hebben zij verworpen, maar Mij hebben zij verworpen, dat Ik geen koning over hen zou zijn. 

1 Samuël 8:6-7

Het omruilen van hun bemiddelaar voor een heerser, werd beschouwd als het verwerpen van God. In Zijn genade waarschuwde Hij hen zelfs daarvoor en vertelde hen wat het gevolg zou zijn. Hij vertelde ze ook dat ze Hem verwierpen als ze deze keuze zouden maken. Maar dit is wat het volk antwoordde: 

Neen, toch moet er een koning over ons zijn; dan zullen ook wij zijn als alle andere volken; onze koning zal ons richten, vóór ons uitrukken en onze oorlogen voeren.

1 Samuël 8:19-20

Iedere keer wanneer de mensen een leider kozen, gebaseerd op hun eigen kennis, inzicht en wijsheid, liep het altijd af met rampspoed. Natuurlijk eerde God hun besluit, zelf al deed het Hem pijn. Hij stelde een koning over hen aan, en dat werd koning Saul. God wilde het beste voor Zijn volk, maar zij wilde anders. Zij keken alleen in het natuurlijke en vergeleken zichzelf met andere naties. 

Hoe kunnen we van tevoren weten welke mensen naar Gods hart zijn en welke niet? Het antwoord is simpel. De enige manier om dat zichtbaar te maken is door ze aan te stellen en te zien wat er gebeurd. Maar dan zijn ze dus al aangesteld over de gemeente en moeten we het gezag gehoorzamen. De enige manier om dat soort situaties te voorkomen is door naar Degene te gaan Die de harten doorzoekt. Hij weet welke mensen er naar Zijn hart zijn. Hij kan en wil ons dat vooraf al laten zien, zodat wij geen foute beslissing hoeven te maken door leiders aan te stellen die niet door God zijn gekozen. 

Democratie is de illusie van controle, een gereedschap van toverij, welke zeer wijd verspreid is binnen de gemeentes. Hoe kunnen we dat weten? Door te kijken naar de vruchten. Democratie biedt:

• De mogelijkheid om zelf mensen aan te stellen
• De mogelijkheid om te regeren door anderen te controleren (de gekozen leiders)
• De mensen leiden de leiders (verwerping van Gods gezag). De leiders leiden niet, ze worden geleid.
• De mogelijkheid om leiders weg te sturen wanneer het ons niet bevalt (behagen van mensen, Gal. 1:10)
• De mogelijkheid om wetten te veranderen die ons niet bevallen, door ze om te buigen naar onze wil

Leiders die worden gekozen door democratie kunnen ook weer uit functie worden gezet door diezelfde democratie. In Gods Koninkrijk wordt u echter voor het leven aangesteld, tenzij u Zijn wetten breekt. Maar zelfs dan ontvangt u de genadige mogelijkheid om u te bekeren. Doet u dat, dan wordt u hersteld. Doet u dat niet, dan wordt u uit functie gezet. Maar niet zo in democratie. Dat systeem is volledig gebouwd rond de meningen van mensen en is een manier om het leiderschap te controleren. De leiders kunnen dus nooit echt leiden, want ze worden geleid door de mensen die hen gekozen hebben. En als ze niet herkozen willen worden, dan kunnen ze hun termijn volmaken door hun eigen wil te doen, om nadien te worden verworpen. Democratie is volledig gericht op het vertrouwen in eigen kennis, inzicht en wijsheid. Daarnaast is het ook rebellie. Wanneer het u niet bevalt, dan dreigt u gewoon de leider om hem niet te herkiezen. Dus voor veel leiders gaat het niet langer meer om te doen wat God zegt, maar om de wil van de mensen, om zo herkozen te worden. God heeft niet langer de leiding over deze gemeentes. Dat hebben wij. 

Naast dit alles is er nog een andere zeer belangrijke vrucht, en dat is verdeeldheid. Datgene wat democratie doet is altijd het brengen van verdeeldheid, het opsplitsen van de gemeente in groepen mensen, iedere groep met eigen meningen en inzichten. Dit gebeurd in de wereldwijde Gemeente, door al de verschillende denominaties, maar ook binnen de afzonderlijke gemeentes. De diverse stromingen zijn slechts een fictie, ontworpen om tweedracht te zaaien. Alle stromingen/bewegingen/denominaties (van ieder conflict) worden bestuurd door dezelfde entiteit. Deze conflicten zijn niet essentiële drama’s, gemaakt om mensen weg te leiden van de kernwaarden. 

dat zij één zijn zoals Wij.

Johannes 17:11

Het klinkt allemaal zo groots en lijkt zo prima te werken. Maar wanneer we doen wat de Bijbel zegt, en alles toetsen, dan zien zij die oren hebben om te horen en ogen om te zien de vruchten van toverij, waarzeggerij, verdeeldheid, tweedracht, haat, jaloezie, verwerping, beschuldiging en veroordeling. Natuurlijk niet direct. Zolang als u netjes meewerkt is er niets aan de hand voor u en zult u (vrijwel) geen van deze vruchten zien. Maar zodra u een andere mening ergens over krijgt of een ander inzicht, dan beginnen deze vruchten zichtbaar te worden. Hoe minder u meebeweegt, hoe meer u dat zult ervaren. Allemaal om hun zin door te drammen. Allemaal in de naam van passie, heiligheid en religie, en tegelijk al de tegenovergestelde vruchten van de Heilige Geest, die werken tegen Gods Koninkrijk. 

Hoe worden leiders dan aangesteld naar de wil van God? God werkt altijd door middel van de door Hem ingestelde gezagsstructuren. Een soldaat kan nooit een promotie voor zichzelf regelen. Een hogere rang zal dat moeten doen. En zelfs de hogere rang kan alleen bevorderen tot het niveau waarop ze zelf zijn en niet verder. Datgene wat de leiders van de gemeente zouden moeten doen is in Gods aanwezigheid komen. Ik heb het niet over een schietgebedje (gevolgd door veel redeneren en debatteren), maar over serieus de tijd nemen om er achter te komen wat God te zeggen heeft. Hij is de Enige die weet welke persoon er klaar is voor promotie en voor de positie. Dat kan iemand van binnen of van buiten de lokale gemeente zijn. In het boek Handelingen kunnen we een stukje over dat proces lezen, dat samenging met gebed en vasten, zonder de bemoeienis van mensen. 

En nadat zij voor hen in elke gemeente oudsten hadden aangewezen, droegen zij hen onder bidden en vasten de Here op, in wie zij geloofd hadden.

Handelingen 14:23

Een betere vertaling zou hier zijn dat zowel het selectieproces als de aanstelling onder bidden en vasten plaatsvond, want dat is ook wat er staat. Deze mensen hielden hun afhankelijke en nederige houding ten opzichte van God. Zijn raadpleegden Hem eerst, boven al het andere. Ze baden. Ze vastten. Ze wachtten. En God sprak en toonde hen wie Hij wilde dat ze aan zouden stellen. En zonder te aarzelen werden deze mensen aangesteld. De meningen van mensen deden hier helemaal niet ter zake. Ook democratie niet. Het enige wat er toe deed voor hen was de wil van God en die wil te doen. Dat voorkomt een hoop ellende in de gemeente!

Niet gij hebt Mij, maar Ik heb u uitgekozen en u aangewezen, opdat gij zoudt heengaan en vrucht dragen en uw vrucht zou blijven, opdat de Vader u alles geve, wat gij Hem bidt in mijn naam.

Johannes 15:16

Nu heeft u een aantal sleutels en verschillende dingen ontvangen om over na te denken. Toets het nu ook. Ga in Zijn aanwezigheid en vraag Hem om Zijn zienswijze aan u te openbaren. Ga daar vervolgens ook naar handelen. De meest veilige plaats waar u kunt zijn is in de perfecte wil van de Vader.