In de eerste twaalf jaar van mijn leven ben ik opgevoed in wat je een pinkstergemeente zou kunnen noemen, ergens in het zuiden van Nederland. Die gemeente bleek erg veel trekjes van een sekte te vertonen, waardoor mijn ouders besloten om daar weg te gaan. Daarna namen zij ons mee naar een Evangelische Gemeente. Tijdens mijn tienerjaren liet ik de gemeente en het geloof achter me. Nadat ik een persoonlijke keuze had gemaakt om Jezus Christus te volgen, ging ik nog een aantal jaren terug naar die gemeente, totdat de Heer mij zei om verder te gaan in een andere gemeente. Vanaf dat moment werd ik onderdeel van de Charismatische beweging in Nederland.

Het verplichte stemadvies

Gedurende mijn hele leven, en in alle gemeentes waar ik ben geweest, viel mij steeds hetzelfde op wanneer de verkiezingen weer naderde. Maar wat ik je nu ga vertellen manifesteerde zich vele malen meer in de Charismatische beweging dan op alle andere plaatsen. Tijdens de verkiezingstijd was er altijd wel weer een leider die het nodig vond om de gemeente te vertellen waar men op diende te stemmen. Overigens was het niet slechts een instructie, het was een verplicht stemadvies. Ik geef je een paar voorbeelden:

"Als Christen hoor je op een Christelijke politicus te stemmen..."

"Als Christen hoor je op een Christelijke partij te stemmen..."

"Als Christen kun je het echt niet maken en is het zelfs zondig om voor een niet-Christen te stemmen..."

"De ChristenUnie en SGP zijn de enige juiste keuzes..."

Met andere woorden, deze Christelijke leiders drongen hun eigen politieke voorkeur op aan de gemeente, waarbij de nodige schuld werd gecommuniceerd wanneer je daar niet aan mee wenste te doen. Die communicatie van schuld(gevoel) ging overigens ook best wel ver. Zij die het verplichte stemadvies van de leider(s) niet op wensen te volgen, en die durven te delen op wat voor andere partij zij wensen te stemmen, worden vaak als opstandig en zondig beschouwd. Vanaf het moment dat mij dit op begon te vallen, voelde het al helemaal niet goed. Het voelde niet als vrijheid, maar als een verstikkende gevangenis, wat het dus ook gewoon bleek te zijn. Jaren later liet God mij zien dat dit inderdaad heel erg fout is en ik ga je vertellen waarom.

De geest van toverij in de gemeente

Eén van de uitspraken die ik ooit heb gehoord, welke een grote impact op mijn leven heeft gehad, was deze: 'Jezus is niet gekomen om te laten zien hoe het moet, Hij kwam om te laten zien Wie het doet.' Hij is niet gekomen om ons de controle te geven, Hij kwam om ons uit te dagen de controle op te geven. Want in overgave en het opgeven van onze eigen wil en menselijk inzicht ligt de ware kracht en heerschappij van God, welke alleen door ons heen kan werken wanneer wij ervoor kiezen om onszelf over te geven en om los te laten, om Hem de ruimte te geven. Jezus Christus Zelf heeft laten zien dat dit waar is door Zijn kostbare daad van overgave aan het kruis, terwijl Hij Zich volledig onderwierp aan Gods verlossingsplan. Het wonderbaarlijke werk van Golgotha is perfect in ieder opzicht. Het spreekt niet alleen van de noodzaak tot overgave en de noodzaak van het opgeven van onze eigen wil, maar het laat ook de prachtige vruchten zien die daaruit voortkomen! Als Jezus niet zou hebben meegewerkt aan die overgave en het opgeven van Zijn eigen wil, dan zou onze toekomst vandaag nog steeds de hel zijn. Maar Hij bewoog wel mee en door dat te doen heeft Hij een enorm voorbeeld neergezet voor eenieder die ervoor kiest Hem te volgen. Alles wat daar tegenin gaat gaat tegen God in. Eenieder die daar tegenin gaat is geen ware discipel van Christus.

Vandaag de dag zien we vele Christelijke leiders die mensen niet leren om zich over te geven aan God, maar overgave aan henzelf eisen, aan hun onderwijs, hun ideologie, hun meningen enz. Met andere woorden: zij willen de controle. Want als je controle hebt over hoe een mens denkt, dan heb je macht over die persoon. Eenieder die probeert om controle over jou te krijgen is niet van God! Sterker nog, zij worden beheerst door een demon van toverij, welke wijdverspreid is in het leiderschap van de kerken vandaag de dag. Hun doel is het verkrijgen van controle. Ze eisen volledige onderworpenheid, blinde gehoorzaamheid en het achterwege laten van toetsing, want de leider weet wat hij doet. Je hoeft helemaal niet te denken, dat doen de leiders wel voor jou. Zij hebben er tenslotte voor geleerd. Waar en wanneer je dit ziet gebeuren heb je te maken met een persoon die onder de macht van toverij staat. Er zijn drie manieren waarop het verlangen naar controle zich uit: manipulatie, intimidatie en dominantie. Allen komen voort uit de zonde van trots, rebellie en koppigheid.

Heeft de HEERE evenveel behagen in brandoffers en slachtoffers als in het gehoorzamen aan de stem van de HEERE? Zie, gehoorzamen is beter dan slachtoffer, opmerkzaam zijn beter dan het vet van rammen. Want opstandigheid (H4805) is een zonde van waarzeggerij (H7081), en tegenstreven (H6484) is afgoderij en beeldendienst.

1 Samuel 15:22-23

H4805: מְרִי (Rebellie, afgeleid van het woord bitterheid)

H7081: קֶסֶם (waarzeggerij, toverij)

H6484: פָּצַר (Het doordrukken van je eigen wil, koppigheid)

Een voorbeeld uit het verleden

Lang geleden ging het volk van Israel naar Samuel toe. Samuel was een ware profeet van God, maar zijn zonen volgden nou niet bepaald in zijn voetsporen. Samuel had hen aangesteld als rechters over Israel, maar zij waren uit op winstbejag, lieten zich omkopen en bogen het recht. We kunnen dus met recht stellen dat veel dingen op dat moment niet zo lekker liepen en de mensen begonnen zich zorgen te maken. Zij zagen hoe de ware man van God op een respectabele leeftijd was gekomen en maakten zich zorgen wat er zou gaan gebeuren wanneer hij zou overlijden. Op dat punt zochten zij niet Gods raad, maar zochten zij controle over hun situatie en vroegen Samuel om een koning over hen aan te stellen.

Toen zij zeiden: Geef ons een koning om ons leiding te geven, was dit woord kwalijk in de ogen van Samuel. En Samuel bad tot de HEERE. Maar de HEERE zei tegen Samuel: Geef gehoor aan de stem van het volk in alles wat zij tegen u zeggen; want zij hebben ú niet verworpen, maar Míj hebben zij verworpen, dat Ik geen Koning over hen zou zijn.

1 Samuel 8:6-7

Het verlangen naar controle is het verwerpen van Gods heerschappij. Je kunt het niet beiden hebben. Of God heeft de controle, of jij hebt het. Nooit beiden tegelijk. In dit voorbeeld droeg God Samuel op om ze te waarschuwen tegen de gevolgen, wanneer God hen zou geven waar ze om vroegen. Derhalve waarschuwde Samuel het volk en vertelde hen alles wat er zou gaan gebeuren. Nadat hij hen dit had verteld sloot hij af met te zeggen dat zij het tegen die tijd zouden uitschreeuwen vanwege hun koning, die zij voor zichzelf gekozen hadden, maar dat de HEERE hen op die dag niet zou antwoorden (v18). Dat is een serieuze waarschuwing! En wat was hun reactie op die serieuze waarschuwing?

Maar het volk weigerde naar de stem van Samuel te luisteren. Zij zeiden: Nee, er moet toch een koning over ons komen. Dan zullen wij ook zijn als al de volken; onze koning zal ons leiding geven en hij zal voor ons uit gaan en onze oorlogen voeren.

1 Samuel 8:19-20

Hierna gaf God Samuel de opdracht om hen te geven waar ze om vroegen, wat tevens alle desastreuze gevolgen in beweging zou gaan zetten waar ze voor gewaarschuwd waren. Wat is de les die wij hieruit kunnen halen? Wij kunnen God vragen om controle. In Zijn genade zal Hij ons waarschuwen, maar als wij koppig onze eigen wil willen doorzetten, dan zal Hij het ons geven. Maar ook de consequenties zullen dan komen en wanneer dat gebeurt, dan zal God niet naar onze gebeden luisteren. Of we kunnen ervoor kiezen om ons te onderwerpen en over te geven, en om God heerschappij over ons te laten hebben. De keuze is aan ons.

Wat is de juiste keuze?

Wanneer de verkiezingen weer aanstaande zijn, dan geeft dat ons een kans en een keuze. Waar zouden we op moeten stemmen? Op wie zouden we moeten stemmen? In dit soort situaties zouden we dezelfde houding als Christus toe moeten passen. Ten eerste: Doet het ertoe wat jij denkt, voelt of wil? Als Christen is het antwoord daarop 'Nee'.

Ik ben met Christus gekruisigd; en niet meer ik leef, maar Christus leeft in mij; en voor zover ik nu in het vlees leef, leef ik door het geloof in de Zoon van God, Die mij heeft liefgehad en Zichzelf voor mij heeft overgegeven.

Galaten 2:20

Dode mensen kunnen niet denken, voelen of willen. Dode mensen hebben geen verlangens. Dode mensen doen er niet meer toe. Het enige wat ertoe doet is Hij Die in ons leeft: Christus. Het enige wat ertoe doet is wat Hij denkt, wat Hij voelt en wat Hij wil. We kunnen dus de beloften van politici lezen en naar hun toespraken luisteren, om daarmee een mening te vormen, maar onze mening doet er niet langer toe. Net zoals mijn mening er ook niet meer toe doet. Net zoals de persoonlijke mening van jouw kerkleiders er ook niet toe doen. De enige vraag die er echt toe doet is: Wat heeft God te zeggen? Dat is waar we achter moeten komen, terwijl we niet toestaan dat de meningen en toespraken van mensen ons op enige wijze beïnvloeden. God heeft een totaal andere kijk op de omstandigheden. Zijn doel en Zijn wegen zijn anders dan die van ons. Als Gods volk zouden wij in lijn moeten zijn met wat Hij wil. En wat wil Hij?

...hoedanig behoort u dan te zijn in heilige levenswandel en in godsvrucht; u, die de komst van de dag van God verwacht en daarnaar verlangt, de dag waarop de hemelen, door vuur aangestoken, zullen vergaan en de elementen brandend zullen wegsmelten.

2 Petrus 3:11-12

Hoewel ik de HSV op dit moment de meest accurate vertaling vind, tref ik hier wel een grove nalatigheid aan. Wat er hoort te staan is: "u, die naar de komst van de dag van God uitziet en deze bespoedigd...". Wat daarbij vooral van belang is is het woord 'bespoedigd', wat wel degelijk in de brontekst vermeld staat (G4692), maar in de Nederlandse taal niet voorkomt of in verkeerde context in vertaald ('spoedende naar', wat ook niet juist is). Wat er hoort te staan is dat wij medeverantwoordelijk zijn voor het bespoedigen van de komst van die dag van God! Ik geloof dat het één van onze belangrijkste taken is om de komst van die dag te bespoedigen. Sommige van onze keuzes hebben daar invloed op en ik geloof dat de uitkomst van verkiezingen de komst van die dag kan vertragen of bespoedigen. Wat is de juiste keuze? Alleen God heeft het complete plaatje. Alleen God weet het. Meer nog, Hij wil dat zelfs met ons delen, als wij ernaar op zoek willen gaan. We moeten tijd doorbrengen in gebed en God vragen waarop Hij wil dat wij gaan stemmen. Tegen de tijd dat je moet gaan stemmen weet je diep in je hart wat Hij van je vraagt. Wat het ook is, doe het. Ook al lijkt het nog zo onwaarschijnlijk. Zelfs wanneer Hij tegen iemand anders zegt om op een andere partij te stemmen. Het kan Zijn perfecte plan zijn. Het kan een test van gehoorzaamheid zijn. Doe het gewoon. Geef toe aan wat het ook is wat Hij wil dat je doet en sta niet toe dat politici of kerkleiders op enige wijze invloed kunnen uitoefenen op je stem. Je eerste prioriteit is om los te komen van het afhankelijk zijn van (kerk)leiders, om volledig afhankelijk te worden van God. Laat me je verzekeren dat een ware discipel van Jezus je altijd zal aanmoedigen om dat te doen. Zij die bang zijn om de controle te verliezen zullen daar altijd tegenin gaan. De keuze is echter aan jou. Wie heeft de controle over jouw leven? Durf om voor jezelf te denken. Durf om zelf achter God aan te gaan. Durf om zelf op zoek te gaan naar antwoorden. Durft om te verwachten dat Hij jou zal antwoorden, zal leiden en zal beschermen. Dat is het beste advies wanneer we het hebben over een authentieke Christelijke stem.