Wie mag Zalfolie gebruiken? Deze vraag heb ik vele malen gehoord. Ik heb deze vraag altijd beantwoord met het antwoord dat het iedereen is toegestaan om het te gebruiken, en die mening heb ik nu nog steeds. Het is zelfs zo dat ik, door studie te doen naar dit onderwerp, nog veel meer bewijs hiervan heb gevonden. Het persoonlijk gebruik van Zalfolie was een normaal gebruik door het hele Oude Testament en door het hele Nieuwe Testament. Het was een normaal gebruik onder het volk Israël, en later ook onder de Christenen van de eerste kerk. Het persoonlijk gebruik van Zalfolie kan gevonden in de volgende Bijbelverzen. 

Was je dan en zalf je en doe je beste kleren aan en ga naar de dorsvloer, maar zorg ervoor dat je niet door de man wordt opgemerkt, voordat hij klaar is met eten en drinken.

Ruth 3:3

wijn, die het hart van de sterveling verblijdt, olie, die zijn gezicht doet glanzen, en brood, dat het hart van de sterveling versterkt.

Psalm 104:15

Laat uw kleding te allen tijde wit zijn en laat op uw hoofd geen olie ontbreken.

Prediker 9:8

Maar u, als u vast, zalf dan uw hoofd en was uw gezicht

Mattheüs 6:17

Door het hele Oude Testament en het Nieuwe Testament heen gebruikten gewone mensen Zalfolie om zichzelf mee te zalven. In Mattheüs droeg Jezus Zijn discipelen zelfs op om dat te doen. Waarom zei Hij dat? Als een religieuze daad tijdens het vasten? Zeer zeker niet. Het Zalven was zo’n algemeen gebruik dat vrijwel alle mensen in die tijd rondliepen met een Gezalfd gezicht. Het probleem was dat de Farizeeën en de Schriftgeleerden er erg van hielden om te laten zien dat zij aan het vasten waren, om zo de eer van mensen te krijgen. Dat deden zij door een droevig gezicht op te zetten en door zichzelf niet te Zalven. Wanneer u uzelf in die tijd niet Zalfde, dan viel u echt op en konden de mensen zien dat er iets met u aan de hand was. Tevens was het een algemeen gebruik om uzelf niet te Zalven tijdens het vasten, dus dat was niet iets vreemds. De Farizeeën en de Schriftgeleerden deden het om aan de mensen te laten zien dat zij aan het vasten waren. Om aan iedereen te laten zien hoe religieus zij zich gedroegen. Jezus rekende hiermee af door te zeggen dat wanneer wij vasten, we dat moeten doen voor onze Vader in de Hemel en niet om gezien te worden door mensen. En dus droeg Hij Zijn discipelen op om zich te gedragen zoals zij altijd deden, wanneer ze aan het vasten waren. Met andere woorden, ze moesten hun gezichten wassen, zoals ze altijd deden, en ze moesten hun hoofden Zalven, zoals ze altijd deden. Door dit te doen zagen zij eruit als ieder ander, zonder dat het iemand opviel dat zij aan het vasten waren. Jezus koppelde hier een belofte aan:

en uw Vader, Die in het verborgene ziet, zal het u in het openbaar vergelden.

Mattheüs 6:18

Het gebrek aan Zalving is een teken van rouw. Wanneer er iets verschrikkelijks was gebeurd, bijvoorbeeld wanneer er iemand overleden was, dan Zalfden de familie en vrienden zichzelf niet. Iedereen in hun omgeving kon zien dat zij in een seizoen van rouw waren, door het gebrek aan olie op hun hoofden. Dit kan bijvoorbeeld gezien worden in de volgende verzen. 

Hij zei tegen haar: Doe toch alsof u rouw draagt, trek toch rouwkleding aan, zalf u niet met olie, en wees als een vrouw die al vele dagen rouw draagt over een dode.

2 Samuël 14:2

Smakelijk voedsel at ik niet, vlees of wijn kwam niet in mijn mond, en mijzelf zalven deed ik helemaal niet, totdat die drie volle weken voorbij waren.

Daniël 10:3

Dit kan ook gevonden worden in het verhaal van koning David. Nadat hij overspel had gepleegd met Bathseba, werd zij zwanger en baarde een zoon. Daarna kreeg David bezoek van de profeet Nathan, die hem confronteerde met zijn zonde, waarvoor David duidelijk verblind was. Nathan gebruikte een gelijkenis en God opende Davids ogen voor zijn zonde. Hij beleed onmiddellijk schuld met de woorden: “Ik heb gezondigd tegen de HEERE.” Als gevolg van zijn houding ten opzichte van de zonde, waarmee ik bedoel dat hij schuld beleed, werd zijn leven gespaard door de Heer. Maar in die tijd had het offer van Jezus Christus nog niet plaatsgevonden, waardoor het oordeel was dat zijn kind zou sterven. Het kind dat hij bij Bathseba had gekregen. David was gebroken. Het kind werd ziek en David begon bij God te pleiten voor het kind. Hij vastte en lag de hele nacht op de grond. Dit ging zeven dagen zo door en hij weigerde al die tijd te eten. Aan het einde van die zeven dagen ging het Woord van God in vervulling en stierf het kind. Feitelijk rouwde hij al voor de dood van het kind. Maar toen het kind was gestorven zag hij dat er niets meer was wat hij kon doen en eindigde zijn tijd van rouw. Zoals u in het volgende vers kunt zien, deed hij dit door zichzelf te wassen en door zich weer te Zalven.

Toen stond David op van de grond, waste en zalfde zich en wisselde van kleding. Hij ging het huis van de HEERE binnen en boog zich neer. Daarna kwam hij in zijn huis en vroeg om eten; zij zetten hem voedsel voor en hij at.

2 Samuël 12:20

Door zichzelf weer te Zalven, toonde hij aan iedereen dat zijn tijd van rouw voorbij was. Het was het teken van herstel naar de normale conditie en situatie, emotioneel en fysiek. Het niet zalven van uzelf is niet alleen een teken van rouw, maar ook een teken van vervloekt zijn. Hoe? Het tegenovergestelde, uzelf Zalven, was en is een teken van zegen en gunst van God op uw leven. Het gebrek aan zegen en gunst is derhalve een teken van de vloek. Dit wordt ook vermeld in Deuteronomium, waar de gevolgen van een vloek staan vermeld. 

Olijfbomen zult u hebben in heel uw grondgebied, maar u zult u niet met olie zalven, want uw olijven zullen afvallen.

Deuteronomium 28:40

Dus wanneer mensen zichzelf Zalfden, dan was dit een profetische handeling en een teken dat het goed met hun ging, terwijl het gebrek aan Zalving toonde dat zij rouwden of zich vervloekt voelden, wat sommigen ook waren, vanwege hun ongehoorzaamheid aan het Woord van God. Wanneer de rouw voorbij was, of wanneer bekering en herstel had plaatsgevonden, werd het gebruik van de Zalfolie weer hervat. Toen Jezus Zijn discipelen eropuit zond, gaf Hij hun specifieke instructies mee.

En toen zij weggegaan waren, predikten zij dat men zich moest bekeren. En zij dreven veel demonen uit en zalfden veel zieken met olie en maakten hen gezond.

Markus 6:12-13

Zij baden voor de zieken en Zalfden hen met olie. Houd in gedachten dat Zalfolie alleen werd gebruikt nadat was vastgesteld dat iemand genezen was, niet terwijl zij nog ziek waren. Dus wat de discipelen deden was een daad van geloof, een profetische handeling waarmee zij verklaarden dat hun gebed was verhoord en dat hun woorden, gesproken op gezag van Jezus, reeds in vervulling waren gegaan. Zij zalfden de zieken in geloof, gelovend dat het al gebeurd was, nog voordat de tekenen zichtbaar werden. En vanwege dat geloof werden de zieken genezen.

Hoewel het soms wel zo lijkt, was Jezus Christus op geen enkele wijze een rebel in de tijd dat Hij op aarde wandelde. Sommigen beschouwden Hem als een rebel, maar het enige waar Hij tegen opstond waren de religieuze en politieke geesten. De mensen die vanuit deze geesten handelden werden door Jezus aangesproken als hypocrieten. Maar afgezien daarvan stond Hij nooit op enige wijze op tegen het Woord van God. Hij gehoorzaamde het Woord van God altijd en tot in detail. Jezus Christus was en is het rolmodel voor iedere Christen, voor iedere discipel. Hij toonde de mensen hoe het Christelijk leven (wat “het Gezalfde leven” betekend) zou moeten zijn, door het te leven, en daarna door Zijn volgelingen te vertellen en aan te moedigen hetzelfde te doen. Dus toen Hij Zijn discipelen opdroeg om zichzelf te Zalven tijdens het vasten, zoals zij altijd deden, kon dat alleen betekenen dat Hij precies hetzelfde deed. Anders zou Hij een hypocriet zijn geweest, wat Hij duidelijk niet is. Jezus en al Zijn discipelen, al Zijn volgelingen, gebruikten Zalfolie op dagelijkse basis, voor persoonlijk gebruik en om anderen mee te Zalven. 

Het normale persoonlijke gebruik van Zalfolie zette zich voort onder de Christenen, door het hele Nieuwe Testament, in alle Joods Christelijke kerken en in alle heidense Christelijke kerken. In de eerste gemeentes brachten de mensen hun Zalfolie met zich mee naar de samenkomsten. Tijdens de dienst werd er dan een zegen over de Zalfolie uitgesproken, waarna de mensen het mee terug naar huis brachten, voor hun eigen persoonlijke dagelijkse gebruik. Dit normale persoonlijke gebruik zette zich voort tot aan de negende eeuw. Rond die tijd kwamen er steeds meer kerkelijke rituelen en kerkregels, waardoor het normale persoonlijke gebruik van Zalfolie steeds minder werd, totdat het persoonlijke gebruik uiteindelijk helemaal verdween, in de negende eeuw. In plaats daarvan mocht de Zalfolie alleen nog maar gebruikt worden door de kerkleiders. We hebben het dan over de vroege Katholieke kerk. De Katholieke kerk had vastgestelde Zalvingsrituelen, maar dan ook alleen voor de Zalving van zieke mensen. Wat een verlies. Dit alles vond plaats voor de Grote Schisma en ver voor de reformatie. Tegen de tijd dat die gebeurtenissen plaatsvonden wisten de meeste mensen al niet eens meer waar het gebruik van de Zalfolie nu eigenlijk voor stond, afgezien van het Zalven van de zieken. 

Na de Grote Schisma, en een eeuw voor de reformatie, werd het zelfs erger. Vanaf dat moment besloten de kerkleiders dat de Zalving niet meer voor alle zieken bestemd was, maar alleen nog voor hen die op sterven lagen. Dus als u ziek was, dan moest u eerst wachten tot u op sterven lag, voordat een kerkleider ook maar bereid was om langs te komen om u te Zalven. De kerkregels en kerkrituelen gingen tenslotte voor de Bijbel in die tijd. In sommige kerken is dat nog steeds het geval. 

Toen vond de reformatie plaats en allerlei soorten denominaties begonnen te groeien. Ik heb in de geschiedenis niet echt kunnen terugvinden hoe het gebruik van Zalfolie in de denominaties verder ging, maar gezien het feit dat de meeste denominaties de Zalfolie nog steeds alleen gebruiken voor het Zalven van de zieken, zegt dat een hoop. Er zijn zelfs veel kerken waar helemaal geen Zalfolie meer gebruikt wordt. Tegenwoordig komt dat voornamelijk door een gebrek aan kennis. In de jaren zestig van de twintigste eeuw kwam de Katholieke kerk terug op hun beslissing, aangaande het Zalven zieken, en besloten dat vanaf dat moment alle zieken weer Gezalfd moesten worden, volgens de Schrift. Vanaf dat moment hoefden mensen niet langer te wachten tot ze op sterven lagen. In de meerderheid van de gemeentes en denominaties is het persoonlijk gebruik van Zalfolie echter nooit meer hersteld. Dat is echt een groot verlies voor de gemeente.

Zovelen mensen zijn verblind door de wirwar van kerkregels en kerkrituelen, welke voornamelijk door mensen gemaakt zijn en nooit door de Heer zijn opgedragen. De enige veilige plaats in deze wereld is in het Woord van God. Kerkregels en kerkrituelen zullen u nooit enige vorm van veiligheid bieden. Ga terug naar de basis, ga terug naar het Woord van God zelf. Laat het Woord van God bepalen wat waar is en wat niet. 

Wanneer het aankomt op de Zalfolie en de Zalving, dan is het Woord duidelijk. Om het makkelijk voor u te maken heb ik aan het einde van dit boek een lijst vermeld waarin alle Bijbelverzen staan die spreken over Zalving, Zalfolie, Olijfbomen en Olijven. Op die manier hoeft u geen aannames te doen, hoeft u dit niet blindelings als waarheid te accepteren, kunt u het zelf zien en zelf toetsen. Voor mij is Jezus mijn rolmodel. Hij is de blauwdruk van wat het Christelijke leven zou moeten zijn. Als Hij, Zijn discipelen en alle eerste gemeentes Zalfolie voor persoonlijk gebruik op dagelijkse basis toepasten, dan doe ik dat ook. Jezus Christus is mijn Meester. Ik volg Zijn voorbeeld en ik moedig u aan om hetzelfde te doen.